STRUGGLING STIGMA

De zorg om en voor een naaste met een psychiatrische stoornis kan zwaar zijn. In studies wordt beschreven dat 43-92% van de directe naasten van patiënten met psychiatrische problematiek ook nog eens het gevoel heeft dat de patiënt en het gezin/familie door hun omgeving gestigmatiseerd wordt. De nauwst betrokkenen van 500 patiënten met een manisch-depressieve stoornis werden geïnterviewd (Br J psych ’07;90:535-6 [kort artikel, korte conclusie, maar gezien aantal onderzochte personen: veel werk!]). Gevraagd werd naar in hoeverre ze het gevoel hadden dat de omgeving hen en de patiënt stigmatiseerde (gedachten als “de meeste mensen kijken neer op families waarin een familielid een psychiatrische stoornis heeft”) en hoe ze zich zelf psychisch voelden. Het bleken niet zozeer de zorg voor de patiënt of sociaal-demografische factoren te zijn die het geestelijk welbevinden beïnvloedden. De hevigheid van hoe de naaste een negatief stempel vd omgeving ervoer, was zeer sterk geassocieerd met depressieve klachten. Opmerkelijk was dat als de naaste aangaf zijn stress vooral op te vangen met het zoeken van steun bij anderen, de negatieve invloed van stigmatisering op de stemming met 50% werd verminderd. De depressieve klachten bleken heviger als de naaste uit schaamte/angst voor de stigmatisering zich ook nog uit de sociale contacten terug te trekken. Deze studie keek naar naasten van manisch depressieve patiënten, maar ongetwijfeld vind je vergelijkbare resulaten bij andere psychiatrische patiëntengroepen. Zorgelijke vicieuze cirkels. En wat voor invloed moet het stigma en het verdriet vd naaste wel niet op de patiënt zelf hebben. Over vicieuze cirkels gesproken.

9 Okt '07