DE HELE TOUR DE FRANCE IN ÉÉN ETAPPE

NCR, zaterdag 14-07-2007: ‘(hij) … is naar eigen zeggen “totaal verslaafd aan fietsen” en vooral aan extreem lange afstanden. Elk jaar doet hij minstens een keer ‘een duizender’. Dit jaar is dat Parijs-Brest-Parijs: 1.220 kilometer. Soms fietst hij drie dagen en twee nachten achter elkaar door. Slapen is er niet bij. In Nederland bedrijven ongeveer honderd man, en een enkele vrouw, deze zonderlinge sport (…) “We weten geen van allen of ons lichaam bestand is tegen zoveel inspanning met zo weinig slaap” (…) hij zou een nacht zonder slaap in het normale leven helemaal niet volhouden, vertelt hij. “maar bij zo’n tocht kan ik wel twee nachten zonder. Dat komt, denk ik, door de druk van het presteren en de adrenaline en de cadans van het fietsen”. Soms is het lichaam dan toch weerbarstig en gaat het mis. Dan is de randonneur te ver gegaan. Hij ziet soms bermpaaltjes veranderen in mannetjes. “Die mannetjes beginnen dan onverwachte dingen te doen. Ze lopen wat, steken over of gaan dansen. Dan wordt het link.”…. Toen hij na vijf dagen onafgebroken fietsen de Mont Ventoux opreed, en de bliksem overall om hem heen insloeg terwijl de wegen waren veranderd in watervallen, begon hij te hallucineren en te ijlen (….)’ . Het zou interessant zijn een onderzoekje te doen naar de (lichamelijke) oorzaak van de door de randonneurs ervaren psychiatrische symptomen.

14 Juli '07