BODY DISMORPHIC DISORDER & FOTOSHOPPEN
Er is veel aandacht voor de invloed van 'fotoshoppen' op hoe we naar ons eigen uiterlijk kijken. Body Dismorphic Disorder (BDD) wordt in NL ook 'morfodysforie' genoemd. Hieronder wordt een stoornis in de lichaamsbeleving verstaan: een obsessie met de gedachte dat er aan het uiterlijk iets afwijkends is. In werkelijkheid ziet de patiënt er 'normaal' uit. Meestal gaat het om een onderdeel v.h. gezicht, maar het kan ook over een ander deel van het lichaam gaan. Deze fixatie op het uiterlijk houdt de patiënt zo bezig dat zijn hele leven erdoor beïnvloed en belemmerd wordt. Hij lijdt er enorm onder, verdriet, angst, onzekerheid. Mogelijk komt het bij ongeveer 1-2% vd bevolking voor. Vaak gaan deze patiënten niet naar de GGZ, maar bijv. naar een plastisch chirurg, met de vraag of de door hun vermeende lichamelijke afwijking kan worden veranderd. Er is weinig bekend over hoe deze stoornis ontstaat. Er wordt gedacht dat het belang wat onze samenleving aan het uiterlijk hecht (schoonheidsidealen) een rol speelt. Maar dat lijkt onvoldoende verklaring: we worden er immers allen aan blootgesteld en velen van ons worden er onzeker van. Maar we ontwikkelen niet allemaal BDD. Opvallend is dat BDD vaak in families voorkomt. Nu is er een interessante publicatie: een biologische component zou een sterke rol kunnen spelen. Onderzoekers van de UCLA maakten een fMRI scan bij 12 patiënten met BDD en een controlegroep, terwijl ze ze foto's van gezichten toonden. Het ging om 3 soorten foto’s: een normale foto, een foto die flink was gefotoshopt (wazig gemaakt: waarbij details als sproetjes, rimpels enzo wegvallen - de term 'fotogeshopt' is, als ik het voorbeeldplaatje zo bekijk nog zwak uitgedrukt...) en een foto waarop specifieke kenmerken juist sterk naar voren kwamen. Patiënten met BDD bleken een verhoogde activiteit vd linker hersenhelft te hebben, mn de prefrontale en temporale hersenkwab. Deze gebieden worden normaliter actiever bij detail-onderzoek. Bij de controle personen werden deze gebieden dan ook actief als de foto met scherpe contrasten (details) werd getoond. Bij de BDD patiënten waren deze hersengebieden echter bij het bekijken van alle foto's actief. Je kunt je voorstellen dat in het dagelijks leven, ze bij het bekijken van een gezicht altijd blijven focussen op details die ze eerder zijn opgevallen en dat ze die ook 'uitvergroot' zien. Ze kunnen gezichten als het waren niet als 1 geheel bekijken. Opmerkelijk is dat het dus niet alleen om foto's van hun eigen gezicht ging, maar ook om gezichten van anderen (Arch Gen Psych '07;64:1417-25). Een afwijkende hersenactiviteit dus bij patiënten met BDD. Wat dit veroorzaakt is nog niet duidelijk. Een genetische kwetsbaarheid? De UCLA gaat er verder mee. En wat aangaande de discussie rond fotoshoppen interessant is: gefotoshopt of niet: de patiënt met BDD heeft moeite met alle soorten foto's.
Ook bijv over uiterlijk : 'Sexy Clip helpt niet', of 'Aantrekkingskracht', of 'What women want (II)'.
.
13 Dec '07
4 opmerkingen:
Leuke studie, maar ik denk niet dat je kunt zeggen dat dit per se iets verklaart over het ontstaan van BDD. De gevonden hersenfunctie-afwijkingen kunnen oorzaak, gevolg of simpelweg het neurale correlaat zijn van de klinische symptomen....met ander soort onderzoek moet uitgezocht worden welke van deze mogelijkheden juist is....
Ik heb het idee dat er veel m.n. vrouwen in de GGZ zijn die met morfodysfore ideeen over hun gestalte rondlopen, m.a.w. hun lichaam als onvolkomen ervaren maar dat dit slechts inbeelding is en niet klopt met de realiteit. Ik heb er verscheidenen gesproken en wil met een fotograaf/fotografe of zelf foto's maken van hen en deze verzamelen in een persoonlijke modellenportfolio waar ze dan in kunnen kijken als hun ingebeelde lichamelijke lelijkheid weer de kop opsteekt.
Ik denk dan aan foto's waarbij de persoonlijke eigenheid en schoonheid van uitstraling wordt vastgelegd op de gevoelige plaat en als trucje kunnen ze daarbij bv. denken /visualiseren hoe het was om de eerste keer verliefd te zijn of hoe het was om een mooie verjaardag te vieren. Ook denk ik dan aan foto's waarbij ze denken aan het overlijden van hun huisdier die dan een bepaalde trieste sfeer in de ogen oproepen,mijn bedoeling is om die vrouwen of ook mannen een surplus aan zelfvertrouwen mee te geven met die eigen fotomap/portfolio als tegenwicht voor hun niet met de realiteit kloppende ingebeelde idee van lelijkheid en hun daarbij behorende zelfondermijnende gedachtengang/onzekerheid.
Wat vind je van dit idee, zou het iets kunnen zijn dat wij samen op kunnen pakken (jij met de camera en ik met de contactlegging)??
Thomas, ervaringsdeskundige GGZ
Het klinkt interessant. Ik ga je mail doorspelen naar yanda van Rood. Zij behandelt patienten met BDD. Wordt wellicht vervolgd!
(PS: je bent 'anoniem', dus niet bereikbaar?)
Beste Anoniem, ik heb het overlegd, maar uit haar ervaring geeft zij aan dat ze betwijfelt of het zal werken. Ze verwacht dat patienten niet gelukkig maar eerder weer ongelukkig zullen worden als ze naar die foto's kijken. Of omdat ze denken, "zie je toen was ik nog mooi en nu is het vreselijk". Of omdat ze er dingen in zien die ze vreselijk vinden (ook al vinden anderen het een prachtige foto).
Een reactie posten