OVERBELASTE VERPLEEGKUNDIGEN & HART

Deze week werd de verwevenheid van psychiatrie en somatiek weer benadrukt met de interessante onderzoeksresultaten naar de interactie tussen depressieve en hartklachten (zie hier) en de behandeling van de depressie. Ook hadden we het hier al vaker over gestresste studenten en over overbelaste coassistenten. En over gedepersonaliseerde dokters. En dokters die daarbij fouten maken.

.

Ook verpleegkundigen bezoeken CC. Vaste barkrukken gereserveerd voor deze onmisbare collegae!
Helaas – niets menselijks is ons allen vreemd: ook de VP kan overbelast raken. Juist de VP: de werkdruk wordt er, ook bij ons in het LUMC, niet minder op.
.

Nu een studie naar 12.116 verpleegkundigen. Ze waren in 1993 gemiddeld 51 jaar (tussen de 45 en 64). Ze vulden een vragenlijst in naar hun gezondheid en levensstijl. En ook over hun werkzaamheden en daarmee gepaard gaande werkomstandigheden. Hierbij kondern ze oa hun niveau van wer-druk-stress aangeven. Keuzes waren “too low; suitable; a little too high’ of much too high”.
Ze werden gedurende maar liefst 15 jaar gevolgd.

.

Gedurende die periode was er bij 580 vepleegkundigen sprake van een ischaemische hartaandoening. Hierbij bij 369 angina pectoris, bij 138 een hartinfarct en bij 73 iets anders aan het hart.
De verplegkundigen die hun werkdruk als "much too high" hadden gescoord, bleken een 1,4 maal zo hoog risico op een ischaemische hartziekte te hebben. Als werd gekeken naar de leeftijd, was opmerkelijk dat deze associatie alleen significant was bij de verpleegkundigen die bij aanvang vd studie jonger dan 51 waren. Het hoge risico bleef bestaan, ook als werd gecorrigeerd voor bijvoorbeeld andere cardiovasculaire risicofactoren als roken en overgewicht. Ook als werd gecorrigeerd naar diensten die werden gedraaid of fysieke inspanning tijdens het werk (Occup Environ Med. ‘10;67:318-22).

.

Notabene, het gaat hier echt om de psychische beleving overbelast te zijn. Of het werk daadwerkelijk zo belastend was, is niet aan de orde. Dat werkstress invloed op het hart heeft, daar hadden we het vaker over. Uit eerder onderzoek kwam naar voren dat mensen in de 10 jaar na hun eerste hartinfarct bij het ervaren van een

chronisch hoge werkdruk, een 2 maal zo hoge kans op een tweede hartinfarct hebben (zie hier).
.

Wat zal eraan ten grondslag liggen? Het bleek ook al eerder dat mensen met meer stress ook heviger allergische reacties kunnen hebben (zie hier in CC). Daarbij denk je aan een mogelijke rol voor histamine. Of de Hypothalamus-Hypofyse-Bijnier-as (HPA-as).

.

Dat laatste kan je koppelen aan de berichten over de acute stressstoornis, zoals je eerder hier in CC las.

.

En over de posttraumatische stresstoornis (PTSS). Veteranen met een PTSS bleken een 2 maal zo hoge kans hadden op overlijden aan de gevolgen van een hartaandoening vergeleken met de veteranen zonder PTSS. Zie hier in CC.
.

Zowel bij acute stress als bij de PTSS speelt de HPA-as een rol. De (werk)stress kan leiden tot een verhoogde activiteit van noradrenerge zenuwcellen. Hierdoor komt CRH uit de hypothalamus vrij, vervolgens ACTH uit de hypofyse. Dat stimuleert het vrijkomen van cortisol uit de bijnieren. Een verhoogde concentratie cortisol is het gevolg. Dat zet het lichaam fysiek en emotioneel in opperste staat van paraatheid. Maar als dat te lang blijft duren (bij chronisch ervaren stress), doet dat een aanslag op het lichaam. Daarbij komen er dan ook vaak veel auto-immuunstoffen vrij (cytokines etc – zie bijvoorbeeld 'ouder, alleen & depressief' of Alzheimer & TNF). Wat eveneens een aanslag doet op het cardiovasculaire systeem. Ook je relatie (of geen relatie) kan een invloed op je hart hebben - zie hier.

.
Hoe gaan we zorgen dat we als medische stand stresslozer gaan werken en leven? Wordt het ons überhaupt gegund? Bezuinigingen alom. Confabula zal meer ZEN tips in CC gaan bieden. Onze gezondheid gaat haar … aan het hart.
.
Tips?
.

Juni '10