ANOREXIA NERVOSA in NRC
De psychiatrische stoornis anorexia nervosa kwam vorig jaar uitgebreid in het nieuws na de dood van een 21-jarig topmodel. Bij haar overlijden woog zij bij 1,74 meter nog 40 kilo. Zij leed aan anorexia nervosa. Bij deze eetstoornis hebben patiënten een vervormd beeld van hun eigen lichaam (te dik). Ze weigeren hun lichaamsgewicht op een normaal peil te krijgen/houden en hebben continue een intense angst om aan te komen, terwijl er eigenlijk sprake is van ondergewicht. Het extreme lijnen maakt veelal dat zij in levensgevaar kunnen komen. De afgelopen weken is er een discussie over anorexia gaande op het discussieforum van de NRC. De inhoud van de internetdiscussie varieert van rationeel afgewogen, tot zeer emotioneel, tot ongenuanceerd of pijnlijk. Groot deel van de discussie is gefocused op het al dan niet gedwongen mogen behandelen van patiënten met deze eetstoornis. Zowel E. van Furth, psycholoog en directeur behandelzaken van het Centrum Eetstoornissen Ursula in Leidschendam en voorzitter van de landelijke werkgroep ‘Richtlijn behandeling Eetstoornissen’ als A. van Elburg, psychiater in Centrum Eetstoornissen Rintveld en verbonden aan het UMC Utrecht, vinden de terughoudendheid om patiënten met zeer ernstige anorexia tijdelijk wilsonbekwaam te verklaren onterecht. Dit weekend staat er als vervolg op de eerdere berichtgeving en discussie een interessant artikel in de NRC. (foto: Sophie Dahl, een prachtig volumineus topmodel)
23 Sept '07
8 opmerkingen:
Dwangbehandeling in de psychiatrie wordt veel te rooskleurig voorgesteld door de psychiaters.
De grondrechten worden geschonden en daarmee moet zorgvuldiger worden omgegaan. De psychiater zou zijn of haar dochter niet in een isoleercel laten opsluiten. Psychiatrische patienten worden meestal in isoleercellen opgesloten, waarbij het eten op de grond wordt geserveerd.
Als ervaringsdeskundige maakte ik mee dat mij een bord andijvie met speklappen op de grond van de isoleercel werd geserveerd. Ik werd misselijk en kon dit niet eten (maar ik ben geen anorexiapatiente). In de isoleercel werd ik overhoord over mijn seksleven (hoeveel mannen ik had gehad voor en tijdens mijn huwelijk). Vervolgens werd ik vrijgelaten, omdat ik geen patient ben, maar juriste en belangenbehartiger van de patient van de psychiater, welke mij persoonlijk opsloot toen ik de patient begeleidde. Zijn patient kreeg IBS nadat hij had aangegevendat hij van ziekenhuis wilde veranderen. Later plaaste ik hem alsnog over naar een gespecialiseerde instelling.
Psychiaters raken er aan gewend om mensen te vernederen. De ondervraging over mijn seksleven is onbegrijpelijk, omdat ik geen patient ben en geen geslachtsziekten e.d. heb gehad en niet als prostituee werk. Kennelijk werd mijn seksuele beschikbaarheid voor het psychiatrisch personeel onderzocht. Een van de mannelijke verplegers kwam met een smoesje steeds de isoleercel binnen. Dan weer met een toiletrol, dan weer met een Story, dan weer met een oude, aangebroken fles Spa. Er was geen water en geen toilet. Mijn borsten had ik moeten tonen aan de verplegers bij de opsluiting, zodat zij wisten welk vlees zij in hun kuip hadden.
Ik werd vrijgelaten, zonder dat zij de kans hadden gehad mij te nemen. De psychiater, welke mij had opgesloten zonder IBS of RM, belde mij de volgende dag op en vertelde mij dat ik liefdesboeken moest kopen in plaats van filosofieboeken.
Ik vind dit seksuele intimidatie, want ik heb niet gevraagd om seksadvies dan wel andere adviezen. Mij maakte dit alles misselijk. Ik had maagzuurremmers nodig. De psychiatrie maakt gezonde mensen ziek is mijn stelling.
Beste Liberta,
Je ervaring over de isoleercel klinkt heel naar. Dit is niet de gang van zaken die ik uit mijn eigen werkervaring herken. Ik vind het dan ook moeilijk er iets over te zeggen. Bij mensen met anorexia nervosa, ontstaat de ernstige situatie dat ze dermate weinig eten, dat zij lichamelijk in een zeer verzwakte toestand raken. Uiteindelijk ontstaat zelfs levensgevaar. Dat is een situatie die iedereen die bij de patiënt betrokken is uiteraard wil voorkomen. Je wilt niet dat je patiënt of geliefde overlijdt. Zeker niet door ondervoeding. Dat is een afschuwelijke situatie. En belangrijker nog, zoals dr Van Elburg ook aangeeft: patiënten met anorexia nervosa willen over het algemeen ook zelf helemaal niet dood. Ze zijn echter zo geobsedeerd met hun gewicht dat ze niet meer kunnen overzien dat ze zullen komen te overlijden als ze niet normaal gaan eten. Hun lichamelijke verzwakking maakt dat zij nog minder helder hierover kunnen denken. In zulke situaties, waarbij de patiënt ten eerste niet meer goed kan afwegen wat hij in een gezonde toestand zou willen en waarbij ten tweede (levens) gevaar optreedt, zouden psychiaters meer mogelijkheden willen hebben om de patiënt te behandelen. Uit goed hulpverlenerschap.
http://www.uitzendinggemist.nl/index.php/aflevering?aflID=5566477&md5=fa0a78ad3339c7da11c8f33aac737e39
Gisteren was deel 1 van een documentaire over anorexia te zien(niet over dwang, overigens). Deze is nu nog te bekijken op uitzendinggemist.nl
De dood van het model Ana Carolina Reston heeft ook in Brazilië, waar het gebeurde tot nogal wat discussie geleid. Gisele Bundchen, het best betaalde model ter wereld, deed een duit in het zakje door op te merken dat zijzelf geen last had van anorexia omdat ze een sterke ‘familie-basis’ had. “Niet de modewereld, maar ouders zijn verantwoordelijk,” zei ze.
Dat kwalijke misverstand waardoor ouders ten onrechte schuld wordt aangepraat, heb ik rechtgezet in een stukje voor het Internetblad Copernicus: http://journal.copernicus.org/en/content/view/32/44/
Dat ging trouwens over domnme uitspraken van beroemdheden in het algemeen. Filmsterren, popsterren en Tv-persoonlijkheden kletsen er vaak maar wat op los en brengen zo hun bewonderaars in verwarring. Een Engelse stichting is een campagne begonnen om beroemdheden te bewegen eerst even na te gaan of het wel klopt wat ze denken. Zie Copernicus voor die campagne en een aantal slecht-geinformeerde beweringen van beroemdheden, zoals Madonna.
Op woensdag 10 oktober '07 organiseert het GGZ informatiepunt een themabijeenkomst over Anorexia Nervosa, voor mensen die aan deze aandoening lijden en hun naaste omgeving. Deze wordt gehouden op het Rapenburg in Leiden. Voor meer info: ww.ggz-informatiepunt.nl.
Beste blogger,
Ik ben nu Eetstoornissen aan onderzoeken en ik moet een stage plek of een schaduw plek regelen. Ik zou u heel erg dankbaar zijn als u mij naar iemand zult verwijzen die mij ermee kan helpen of een stage plek of schaduw dag zou ik ook heel erg warderen. Ik ben 14 jaar en ik woon in rotterdam, dus het moet ergens in de buurt zijn. Misschien kent u een museum ofzow bij mij in de buurt die met mijn onderzoek te maken heeft? Ik hoor het van u graag. U kunt mij e-mailen! katja_rotterdam@hotmail.com
Beste Katja,
Een interessant onderwerp. Voor informatie over eetstoornissen zou je bijvoorbeeld kunnen kijken op 'psychiatrienet' ( http://www.psychiatrienet.nl/), daarop staat een heleboel informatie en ook diverse links naar andere sites over eetstoornissen. Ook kan je kijken op de site van het Trimbos Instituut ( http://www.trimbos.nl/, kijk bij anorexia nervosa of boulimia nervosa).
Over een stageplek kan ik niet veel zeggen. Op de website 'Psychowijzer' ( http://www.psychowijzer.nl) vind je onder 'eetstoornissen' een aantal links, daar kan je kijken. Bijvoorbeeld onder 'kennsicentrum eetstoornissen' staan een aantal centra. In Leidschendam heb je bijvoorbeeld de Ursulakliniek, een groot centrum voor mensen met eetstoornissen ( http://www.centrumeetstoornissen.nl/), daar zou je ook kunnen informeren en wellicht kunnen zij je verder helpen.
Een museum over eetstoornissen is er voor zover ik weet, niet. Altijd interessant is psychiatrie museum 'het Dolhuys' in Haarlem (daarover las je misschien al meer op deze weblog).
Veel succes!
lees dit maar eens ,en William Schrikker voogd manager keurt het goed en ze zegen ook nog dat hun niet 24 uur op de kinderen letten daar om krijgen de kinderen de prikpil wandt hun zijn bang dat het nog eens kan gebeuren lees dit maar eens
In de loop van de tijd,zullen hier de verhalen geschreven worden.
verhaal van moederke x.
De machteloosheid de wanhoop ,het gevecht.
En moederkevanx vecht en vecht.
En de tijd zal leren ,hoelang nog!!!!....
En nu.
2013
Isoleert,time-out,op slot kamertje.
Het zal je kind maar zijn die er in zit.
De kalender leeftijd is 14 jaar.
Deze dag ,is ze verdrietig ,op haar been zijn schaafwonden.
Die ik krijg te zien.
Ik huil ,maar niemand ziet mijn tranen.
Ze heeft pijn ,en waarom ?
Ze is in de holding gelegd:
en daarna geïsoleerd in een time-out ruimte.
Dit is de gewone gang van zaken,als ze over haar toeren is.
Over haar toeren ,om dat ze de wereld om haar heen ,zoveel onbegrip aan
haar geeft.
De wereld die haar boosheid niet begrijpt,en niet op weten te vangen.
En ik sta machteloos ,en weet haar geen troost te geven.
Want uit mijn gezinsleven is ze verbannen.
Ik kan haar tranen niet drogen,op het moment dat ze me nodig heeft.
Haar opvoeders ,weten wat goed voor haar is.
IK HUIL MAAR NIEMAND ZIET MIJN TRANEN ,
EN HAAR TRANEN WORDEN DIE GEZIEN?
DE HOLDING EN ISOLEER DE TROOST DIE ZE KRIJGT.
IS DE CAMERA.....ZE MOET IMMERS OP RUST KOMEN.
(De prik pil werd al op haar 13 jaar gegeven)
Omdat ze bang zijn dat ze zwanger word van een vriend die ze toen en nu
nog niet had en nog niet heeft)
Een reactie posten