9/11/2001 - IN MEMORIAM
Gisteravond zag ik weer de documentaire '9/11' over een brandweerteam in New York, betrokken bij De World Trade Center ramp in 2001. Een afgrijslijke gebeurtenis. Meer dan 3000 mensen kwamen die dag om het leven. Het World Trade Center Health Registry onderzoekt de gezondheid van 30.000 mensen die betrokken waren bij de reddingswerkzaamheden. Nu rapporteren ze over hun psychische gezondheid 3 jaar na de ramp. Bij 12,4% van de reddingswerkers bleek sprake van een posttraumatische stressstoornis (PTSS). In de algemene bevolking van de USA is de prevalentie 4%. De prevalentie varieert sterk: van 6,2% onder politieagenten tot 21,2% onder vrijwilligers die niet onder een organisatie (als het Rode Kruis) meewerkten. Onder brandweerlieden was de prevalentie 12,2%. Er zijn 6 maal zoveel brandweermannen omgekomen als agenten. Hulpverleners die snel ter plekke waren en lang door hebben gewerkt of betrokken waren bij evacuaties, bleken kwetsbaarder voor een PTSS, evenals mensen die zelf een lichamelijk letsel opliepen. Ook hulpverleners die buiten hun normale werkzaamheden activiteiten moesten verrichten, hadden een groter risico op een PTSS. Als je de beelden van die dag op je in laat werken, zijn de impact van deze ramp en de emotionele gevolgen invoelbaar. Je kan je afvragen of een PTSS prevalentie van 12,2% niet bewonderenswaardig laag is. Nog steeds lijden duizenden slachtoffers, nabestaanden en betrokkenen onder de gevolgen. Plus de wereldwijde gevolgen. De PTSS is nog maar het topje van de ijsberg: 9/11/2001 heeft veel meer psychiatrische problematiek geluxeerd. En nog veel meer emoties. 'Intens verdriet', 'machteloosheid', 'wanhoop', 'angst', 'gemis', 'boosheid', etc. Wat pijn geeft. Wat geen 'psychiatrische stoornis' is. --
Geen opmerkingen:
Een reactie posten