BABYSMILE = NATURAL HIGH?

Over moeders gesproken - moeders en hun baby. Soms prachtig om de twee wederzijds te zien stralen. Moeders kunnen er een kick krijgen van de glimlach van hun baby. Wat gebeurt er in het brein dat dit zo’n 'natural high' veroorzaakt? Dat blijkt uit leuk nieuw fMRI onderzoek. Een 'natural high' is niets teveel gezegd. Achtentwintig moeders werden onderzocht met fMRI onderzoek. Functioneel-MRI onderzoek hoef ik niet meer uit te leggen hè? Daar hadden we het al zo vaak over. Laatste keer was bij 'weed'. Terwijl ze in de scan lagen, kregen ze foto's te zien van hun kids. En ook foto’s van een kindje dat ze niet kenden, maar van dezelfde leeftijd. Het ging om 60 plaatjes, met verschillende gezichtsuitdrukkingen van de baby’s (blij, neutral, verdrietig). De plaatjes van het eigen en andere kindje warden ad random gepresenteerd.
.
Als de moeders hun eigen kindje zagen, werden diverse gebieden in het brein geactiveerd. Het ging om het ventrale tegmentale gebied, gebieden in de substantia nigra, het striatum en de frontal kwab. Je moet dan vooral denken aan gebieden die emoties reguleren ( de mediale prefrontale cortex, de gyrus cinguli anterior, de insula); gebiden die herkennen (de dorsolateral prefrontal cortex), en gebieden die meer (motore) activiteiten opwekken (motore cortex). De plaatjes van eigen baby met een blije uitdrukking activeerden nigrostriatale gebieden die door dopamine worden gereguleerd, zoals de substantia nigra en het putamen. Dit zijn gebieden in het brein die ook bij mensen die verslaafd zijn, een reactie geven als ze met de verslavende stof worden geconfronteerd. Neem bijvoorbeeld de reactie van het brein van chocoholics: ook bij hen werden deze gebieden actief bij het zien van plaatjes van chocola. (zie 'chocoholic advice'). De plaatjes van neutrale en verdrietige kindjes deden dit niet. Overigens bleek bij vergelijk van de gebieden en plaatjes, dat ook de onbekende baby’s wel een reactie opwekten, maar minder hevig. En ook hiervoor gold dat de blije snoetjes meer effect hadden (Pediatrics. '08;122:40-51) . Even helemaal los van de baby's: zal dit alles ook gelden als je plaatjes van blije familieleden of geliefden vergelijkt met plaatjes van blije onbekenden?
.
Wat een wat bizarre situatie is, is dat de onderzoekers eigenlijk oorspronkelijk vooral heel erg geïnteresseerd waren in de reactie van het brein op de plaatjes van de verdrietige baby’s. Met het idee dat het moederbrein daar wel enorm van zou moeten ontvlammen! Maar daar hebben ze geen spectaculaire reacties op gemeten. Terwijl de reactie van de moeder op een verdrietige baby natuurlijk wel heel belangrijk is. Misschien dat geluid (huilen) ook een belangrijke rol speelt bij de responsen van het brein. En dat het stille verdrietige plaatje dus onvoldoende indruk maakt.
.
En wat zal er gebeuren er bij moeders die lijden aan een post partum depressie (zie 'babyblues')? Reageren zij op geen van de baby-snoetjes? Wat ook interessant vervolgonderzoek zou kunnen zijn, is om de moeder groep verder uit te gaan diepen en vervolgen. In wijze van hoe ze met hun kind omgaan gecorreleerd met wat hun brein voor reacties vertoont.

Eerder over borstvoeding & IQ.
En vergeet niet: de beschaafde baby’s!
.
4 Aug '08