Nav de diesoratie van prof Westenberg vorige week. Hij waarschuwt dat jongeren wellicht veel te vroeg worden gedwongen om een studiekeuze te maken. Hij stelde ism de afdeling Kinder- en Jeugdpsychiatrie van het LUMC een schaal van de psychosociale ontwikkeling vast. Daarmee werd het mogelijk om jongeren tussen 8 en 25 jaar op hun ontwikkeling in te delen, onafhankelijk van hun kalenderleeftijd. Deze psychosociale groei blijkt trager te verlopen dan de lichamelijke en cognitieve ontwikkeling. Hij onderscheidt 4 ontwikkelingsfasen in de psychosociale groei naar volwassenheid. Deze worden doorlopen tussen ± het 10e en 24e levensjaar. De jongere leert:10-13 jaar: voor zichzelf op te komen
13-17 jaar: deel te nemen aan een groepje gelijkgestemden
17-21 jaar: zichzelf en anderen beter te begrijpen: zoeken van antwoorden op hun identiteitsvraag.
21-24 jaar: een gevoel van verantwoordelijkheid voor het eigen doen en laten
Juist het doorlopen van de 3e fase hebben de meeste adolescenten nodig om voldoende zelfinzicht te ontwikkelen om een goede studiekeuze te maken. Probleem is dat jongeren vanaf hun 12e al diverse studiekeuzes moeten maken. Voor middelbare scholen is aandacht voor deze valkuil dan ook essentieel. M.i. wordt er ook op universiteiten te weinig aandacht aan besteed. Bijvoorbeeld bij ons, in de geneeskunde studie. Wie begeleidt jou als je probeert te beslissen in welke richting je je zou willen specialiseren? Ik zie studenten die bij aanvang van hun geneeskunde studie al zeker weten 'wat ze willen worden' en daar ook blind voor gaan. Soms pakt dat goed uit. Soms niet. Dan krijg je situaties als ik eerder beschreef in 'Keuzes voor de Toekomst' (en heb je kans op depressieve dokters..) .
14 Feb '08
Geen opmerkingen:
Een reactie posten